گفتند رفته ای تا پیش خدا بمانی
زیرا که ننگ دیدی با ظلم زندگانی

جرم شما همین بود عزت برای اسلام
شیطان* نمی پسندید او را چنین برانی

چونان حسین گفتی هیهات من الذله
چونان حسین سر تو … بردند شمریانی

حالا چنان رقیه دارم بهانه ی تو
پیوسته در درونم یک بار هم عیانی

گفتم دلم گرفته بابا مرا بغل کن
سنگ مزارت اما دادند مرا نشانی

فردا به روی آن سنگ یک شاخه گل گزارم