قهرمان علم و جهاد شهید دکتر مصطفی چمران

شهید دکتر مصطفی چمران در اسفند 1311 متولد شد. ایشان دارای مدرک دکترا در رشته الکترونیک و فیزیک پلاسما، از دانشگاه برکلی کالیفرنیا بود. در سال 1349 به دعوت امام موسی صدر و مبارزه با صهیونیسم به لبنان هجرت کرد و گروه «امل» را تأسیس نمود. وی بعد از انقلاب از سوی امام خمینی(ره) به وزارت دفاع منصوب گشت و در دوره اول مجلس شورای اسلامی از سوی مردم تهران به مجلس راه یافت. با شروع جنگ به جبهه عزیمت نمود و با همکاری مقام معظم رهبری ستاد جنگهای نامنظم را تشکیل دادند. سرانجام در 31 خرداد 1360 در دهلاویه شربت شهادت نوشید
.
همیشه آدم های خیلی بزرگ رو نمی شه توی یکی دوتا مطلب معرفی کرد. به خاطر همینه که آدم های بزرگ؛ اونایی که به یه منبع انرژی لایتناهی وصل بودن بعد از ترک دنیای خاکی مبهمند. همه در موردشون مطلب می نویسند. کلی مصاحبه و مقاله و زندگینامه و … در موردشون می نویسند و می گویند ولی آخرش شنیدن کی بود مانند دیدن. فقط می شه آه کشید و آرزو کرد. شاید توی اون دنیا ببینیمشون و شاید دستمون رو گرفتن و …
شهید چمران یکی از همون آدمهاییه که انگار هرچی مطلب و زندگینامه و خاطره و دستنوشته ازش بخونی کم خوندی. انگار از هر طرف نگاهش کنی قشنگه. وقتی یه انسان مرگش، شهادتش، انسان ساز باشه حتماً در طول زندگی حرفی برای گفتن داشته؛ او کسی بود که بزرگ مرد قرن حضرت امام خمینی(ره) درشهادتش چنین فرمود:« چمران عزیز با عقیده پاک خالص غیروابسته به دستجات و گروه‏های سیاسی و عقیده به هدف بزرگ الهی، جهاد را در راه آن از آغاز زندگی شروع و به آن ختم کرد. او در حیات، با نور معرفت و پیوستگی به خدا قدم نهاد و در راه آن به جهاد برخاست و جان خود را نثار کرد. او با سرافرازی زیست و با سرافرازی شهید شد و به حق رسید.
هنر آن است که بی‏ هیاهوی سیاسی و «خودنمایی»های شیطانی، برای خدا به جهاد برخیزد و خود را فدای هدف  کند نه هوی و این هنر مردان خداست. او در پیشگاه خدای بزرگ با آبرو رفت. روانش شاد و یادش بخیر.
و اما ما می‏توانیم چنین هنری داشته باشیم، با خداست که دستمان را بگیرد و از ظلمات جهالت و نفسانیت برهاند.