๑۩۞۩๑مدرسه علمیه فاطمیه کهنوج๑۩۞۩๑

ایشان قبل از ورود در اصل درس یک مقدمه تاریخی بیان می‏کردند.

با احاطه‏ای که به اقوال گذشتگان داشتند، سیر تحول یک مفهوم را بیان می‏کردند و ریشه و سابقه مطلب را توضیح می‏دادند تا شاگرد تصور نکند که این بحث مانند قارچی از زمین بدون سابقه سبز شده و بلکه بفهمد که در طول روزگار، این بحث چه سرنوشت و سرگذشتی داشته و از این طریق بتواند جای بحث را در تفکر امروزی مشخص کند.

درس و بحث ایشان غالبا و در اکثر قریب به اتفاق موارد،

یک بحث جهت دار بود، یعنی شاگرد می‏فهمید

که این بحث به چه درد می‏خورد.

درس ایشان همیشه نو بود.

استاد مطهری سعی می‏کردند مطالعه را قطع نکنند.

اگر درسی را می‏خواستند مطرح کنند به کتاب جدیدی که برخورد می‏کردند
مطالعه می‏کردند.

ایشان به مجلات مختلف رجوع می‏کردند، مخصوصا به اندیشه‏های معاصرین
بسیار توجه داشتند و همین خصوصیت، درس ایشان را نو می‏ساخت

ایشان پیش از حضور در کلاس مقیّد بود که به سبک همه اساتید

حوزه در حدی که فرصت اجازه می داد، از پیش، مطالعه کند

و مطالب را در ذهن خود مرتب سازد.

یکی از شاگردان استاد مطهری رحمه الله می گوید: یکی از مهم ترین تفاوتهایی که میان استاد مطهری و بعضی دیگر بود، این بود که استاد با «مطلب» جذب می کرد و دیگران با بیان.

البته بیان مهم است، اما اگر فقط بیان باشد زود می گذرد

درس استاد به گونه ای بود که شاگرد وقتی پای درسش می نشست، تمامی وجود استاد را می پذیرفت.